Als de liefde maar blijft winnen, komt het allemaal wel goed.: en hoe waar is dat!
De herinneringen aan Theo gaan direct terug naar de oude TCS zaal. Daar heerste een mooie balans tussen respect, strijd, liefde en plezier. Mooie gesprekken en potjes met Theo staan me helder voor de geest. Een strijder en aangenaam mens met een eerlijke en sterke eigen mening waar je wat aan had. Dank daarvoor Theo, het was me waarlijk een genoegen. Rust zacht en graag tot in een volgende dimensie. Heel veel sterkte toegewenst met het doorleven van dit verlies voor jouw kinderen en kleinkinderen ️ 😘
Gecondoleerd allemaal met het grote verlies van Theo. Onze herinnering aan hem is van een goede vriend en sportvriend! We zijn blij Theo gekend te hebben. Sterkte allen.
Lieve familie,
wat intens verdrietig dat jullie Theo moeten missen.
Jullie steun en toeverlaat. Iemand die altijd voor jullie klaarstond.
Een kanjer van een pa en opa.
Jullie mogen heel dankbaar en trots zijn voor zulke fijne ouders.
Een aantal weken geleden hebben Jack en ik nog een heel fijn gesprek met hem gehad.
Hij vertelde heel bevlogen over jullie, zijn gezin en over zijn leven als leraar en over de speciale kinderen, die nog steeds in zijn leven waren.
De wereld zou er een stuk beter uitzien, waren alle mensen zoals hij.
Zoals hij zegt: laat de liefde en aandacht voor elkaar winnen, dan komt het allemaal wel goed.
Veel liefs voor jullie
Via deze weg wil ik de familie en vrienden heel veel sterkte wensen met dit enorme verlies. Ik heb Theo mogen ontmoeten toen ik in de Ouderraad van de Maria Regina zat. Theo had een goed gevoel voor humor, was met passie met zijn vak bezig. Had altijd oog voor de medemens. Ook in de verdrietige periode toen zijn vrouw ziek was en kwam te overlijden. Ik zal de herinneringen koesteren met een lach en een traan. Sterkte!
Corinne van Woudenberg
Gecondoleerd. Mijn medeleven gaat uit naar alle nabestaanden. Ik herinner me Theo als mijn trainingspartner in de oude TCS zaal. Vaak sloten we de training af met een drankje. Voor ons, destijds jonge spelers, een coach, en soms ook een soort vaderfiguur. Dit is nu alweer 30 tot 40 jaar geleden, maar de warme herinneringen eraan zijn altijd gebleven. Daarom moet ik denken aan een gedicht van Rutger Kopland, omdat het treffend verwoordt hoe de herinnering altijd blijft, zelfs na Theo's afscheid:
Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.
Gecondoleerd en heel veel sterkte en kracht met het overlijden van jullie pa / opa.
Allerliefste Theo, wat ga ik je missen. 2 Jaar geleden stond ik via TWB op je stoep en vanaf toen kwam ik elke week langs om je huisje te onderhouden.
De tweede week dat ik bij je kwam, noemde je mij al zonnestraaltje en terwijl je dat zei gingen je ogen stralen.
Ik heb je leren kennen als een ontzettend warm, mooi, liefdevol en krachtig persoon.
Ontzettend genoten heb ik van onze diepgaande en waardevolle gesprekken. Ik heb heel veel van je mogen leren, je stond zo positief in het leven, ondanks ik je het vaak moeilijk zag hebben.
Een keertje had ik het heel zwaar in de ochtend dat ik naar jou zou komen, Toen ik je appte om te vragen om niet te schrikken dat ik in huilen zou kunnen uitbarsten zat je met thee en koekjes me op te wachten en gingen we eerst praten voordat ik ging poetsen.
Elke week bleef ik vaak nog lang met je napraten, ik zag je er echt van opfleuren, en ik genoot zelf ook met volle teugen van die gesprekken.
Mijn man, Barry, werd ook enkele keren uitgenodigd voor de koffie. Hij vindt jou een geweldige vent en zag ook dat ik veel energie kreeg als ik bij jou geweest was.
Lieve Theo, ik zou nog uren vol kunnen typen, maar daar kom je niet mee terug, rust zacht, ik hoop dat je Johanna weer terugziet en dat jullie de tijd kunnen inhalen die jullie niet gegund was.
Veel liefs en een dikke knuffel van het zonnestraaltje dat elke week trouw op je stoep stond en haar man.
Ilse Dierckx en Barry de Groot
Allereerst mijn medeleven et de familie.
Ik ben nooit een familiefeest geweest, maar Theo was de uitzondering. We zijn in onze jeugd veel samen opgetrokken, later op vakantie in Ierland. Het verlies van Johanna dichtbij meegemaakt. Grote tragedie voor Theo. Daar kwam ie volgens mij nooit bovenop, net zoals ik mijn .Vera verloor.
De laatste jaren waren moeilijk. Verbazingwekkend, wat een levenskracht. Beste neef is er niet meer. De Reus geveld. Goeie reis Theo.
Wij wensen heel fam veel sterkte, kracht en liefde toe. Theo was mijn basisschool leraar en heb zoveel dankbare herinneringen aan die tijd. Later kwam Theo langst in toen mijn winkeltje ( Kruiderij Rozemarijn) en deelde aan mijn zoontje de herinneringen over mij in de klas, zo dankbaar dat ik dit mocht meemaken. Altijd tijd voor een praatje. Rust zacht Meneer Theo